رشته مدیریت رسانه

تعریف مدیریت رسانه :

مدیریت رسانه در کشور ما در مقطع ارشد برای نخستین بار در سال 81 در دانشکده صدا و سیما اجرایی شد؛ و بر همین اساس رویکردی رادیو تلویزیونی دارد. این البته منحصر به کشور ما نیست؛ و در بسیاری از دانشکده های جهان مدیریت رسانه، با رویکرد رادیو تلویزیونی تنظیم و اجرا می شود. برای مثال در آکادمی آسیایی فیلم و تلویزیون، که در هندوستان واقع است؛ دوره دوساله MBA در مدیریت رسانه، بیشتر رویکردی مبتنی بر پخش رادیو تلویزیونی دارد؛ و تولید تلویزیونی، بازار رسانه ای و تکنولوژی های جدید را مورد توجه قرار می دهد.همچنین مدیریت شرکت های رسانه ای مبتنی بر روزنامه، در عصری که رسانه های جدید و رقبای محلی بازار پر رقابتی را ایجاد کرده اند؛ به عنوان یک مسأله و تخصص مطرح است؛ و دیگر صرفاً مالکان نمی توانند کار مدیریت را به عهده داشته باشند.کالج ارتباطات لندن مدیریت رسانه را به عنوان مدیریت رسانه های چاپی در نظر گرفته است.

 هدف مدیریت رسانه:

هدف اساسی   مدیریت رسانه، تربیت مدیران و مسؤلان متخصص رسانه‌ای که افزون بر مدیریت بخش‌های مختلف تشکیلات رادیو تلویزیونی داخل و خارج بتواند در راهبری تشکیلات خبرگزاری‌ها، مؤسسات نشر کتاب، خانه فرهنگ، مراکز سمعی بصری و دفاتر مؤسسات سینمایی و مطبوعاتی مستقر در سفارتخانه‌ها ایفای نقش نمایند و عهده‌دار مسؤلیت شوند.

ضرورت و اهمیت مدیریت رسانه:

1- تربیت مدیرانی در دانشگاه پیام نور که با درک درست محیط رقابتی رسانه‌ها در عصر حاضر، تحولات تکنولوژی‌های رسانه‌ای را بشناسند و از روندهای روز‌افزونی که هر روز برکارکردهای رادیو تلویزیون در ارتباط با مخاطبان اثر می‌گذارد. به خوبی آگاه باشند.
2- به دلیل وجود جنبه‌ی دینی و ملی دو رسانه‌ی مهم در کشور و ضرورت حضور آن در امر آموزش عمومی و توسعه‌ی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور، تربیت مدیرانی که بتوانند سازوکار این دو رسانه را در انطباق هر چه بیش‌تر با اهداف کلان توسعه ملی هدایت و رهبری کنند.
3- تربیت مدیرانی که با شناخت فرآیند تولید برنامه‌سازی بتوانند تعادل درستی بین مصلحت و نیازهای مخاطبان ایجاد کنند و تیم‌های تولیدی تحت نظر خود را به سمت برقراری بهترین شکل موازنه‌ی این دو اصل رهبری نمایند به گونه‌ای که ارزش کیفی، هنری و فرهنگی آثار تولید شده حفظ گردد.
4- جذب مدیران کنونی مراکز و مؤسسات فرهنگی و رسانه‌ای در کشور و تکمیل آگاهی‌های تجربی آنان با دانش‌های آکادمیک روز و به روز کردن سطوح مهارت‌های ادراکی و روابط انسانی آنان برای پویایی محیط‌های کار در سازمان‌های متبوع خود.