تعریف و هدف:

مهندسی معماری یکی از زیر شاخه های معماری ایران است که پیشینه معماری ایران به حدود 1000 سال پیش از اسلام می‌رسد و تاکنون شاهد بیش از 1400 سال معماری ایرانی- اسلامی هستیم. گذشته معماری ایران دارای دو نظام کلی آموزش بوده است. یکی از این دو، نظام آموزش سنتی معماری است، که ریشه در قرون و اعصار دارد و انتقال اطلاعات و مفاهیم در آن به‌صورت سینه به سینه انجام پذیرفته است و نظام دوم، با ظهور مدارس معماری در ایران و تحت عنوان نظام آموزشی آکادمیک و کلاسیک بوجود آمده است. اهمیت بازشناسی آموزش معماری در کشور نیز آنجا بیشتر جلوه می‌نماید، که غالباً در مقام مقایسه معماری و معماران معاصر با معماری و معلمان گذشته بر می‌آییم. این در حالی است که معمار معاصر را محصول آموزش دانشکده‌های معماری امروزی و معمار گذشته را حاصل آموزش سنتی معماری می‌پنداریم.در این گرایش دانشجویان کارشناسی که با مبانی طراحی و درک فضا و نحوه‌ی تلفیق جنبه هنری طراحی پروژه‌های مختلف و با مسائل فنی آشنا شده‌ و چند پروژه طراحی‌ کرده‌اند، حال در مقطع ارشد به صورت حرفه‌ای تر نحوه‌ی برخورد و کاربرد مبانی نظری را در پروژه‌های مختلف، تجربه می‌کنند.

نقش و توانایی :

فارغ‌التحصیلان این دوره براساس توانایی‌های کسب شده در روند آموزش می‌توانند در زمینه‌های زیر ایفای نقش کنند:
1- فعالیت به عنوان مهندس مشاور معماری در جهت طراحی بناها یا مجموعه‌ی زیستی کوچک
2- همکاری با گروه مهندسان مشاور معماری در جهت طراحی و توسعه‌ی طرح‌ها و تهیه نقشه‌های معماری
3- نظارت عمومی و عالی بر صحت انجام کار در عملیات اجرایی ساختمانی.
4- مدیریت و هماهنگی اجرایی پروژه‌های گسترده در زمینه گرایش تخصصی خود.
5- همکاری و هماهنگی با کلیه متخصصینی که کارشان با سازماندهی فضای زیست مرتبط است مانند اکولوژیست‌ها، جغرافی دان‌ها، اقلیم‌شناسان، برنامه‌ریزان اقتصادی و اجتماعی.

ضرورت و اهمیت:

توجه به ابعاد کمی و هم کیفی نیاز‌های رو به تزاید کشور در عرصه طراحی فضای زیست توسعه و تعمیق دانش و توان تخصصی معماران را ایجاب می‌کند. دوره‌ی کارشناسی ارشد ناپیوسته‌ی مهندسی معماری با ایجاد زمینه‌ی مساعد برای رشد گرایش‌های تخصصی و در نتیجه بالا بردن بازدهی رشته، پاسخگوی ضرورت یاد شده است.